നീ എന്റെ സുന്ദരി പ്പൂച്ച.
ഒരു കണ്ണു ചിമ്മലിലൂടെ ഒരു കുഞ്ഞി ക്കരച്ചിലിലൂടെ
നീ നിന്റെ ആവശ്യങ്ങള് നേടി എടുത്തു
വയറു നിറയുമ്പോള് സ്നേഹം നടിച്ച് നീ എന്റെ
കാലില് മുട്ടിയുരുമ്മി
അലിവോടെ നിന്നെ എടുത്തപ്പോള്
കുറുങ്ങിക്കൊണ്ട് എന്നോട് പറ്റിച്ചേര്ന്നു
പാവം തോന്നി ഞാന് എന്റെ കിടക്കയില് നിന്നെ കിടത്തി ഉറക്കി
പാതിരക്കെപ്പോഴൊ കണ്ടെത്തിയ എലിയെ ഭക്ഷണമാക്കാനുള്ള
തിരക്കില് നീ എന്റെ മുഖം മാന്തി കീറി.
വേദന കൊണ്ട് ഞാന് കരയുമ്പോള് പുറത്തു കൂട്ടിലടക്കപ്പെട്ട നായക്കുട്ടി
എന്നെ രക്ഷിക്കാന് വെണ്ടി കുരച്ചു കൊണ്ട് കുതറി പ്പിടയുന്നതു കേട്ടു
നിന്റെ സൗന്ദര്യത്തില്, സ്നേഹ കൊഞ്ചലില്
ഞാനവനെ മറന്നേ പോയിരുന്നല്ലോ…
– ശ്രീജിത വിനയന്