മുംബൈയില്‍ ഉണ്ടായ തീവ്രവാദി ആക്രമണം എന്നില്‍ ആഴത്തില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ ഞെട്ടല്‍ എന്റെ മനസ്സിന്റെ വിക്ഷേപമായി കവിതാ രൂപത്തില്‍ വാക്ശുദ്ധിയും അര്‍ത്ഥവും വ്യാപ്തിയും ഒന്നും ചികയാതെ, ഇവിടെ കുറിക്കുന്നു…
ഞാ‍നേറേ തരിച്ചു പോയ്യീ ദിനമിന്ത്യ
തന്നന്തരംഗമെന്‍ മനസ്സില്‍ വീണ മീട്ടവെ,
ഇന്നു ഞാന്‍ കൊളുത്തിയ സന്ധ്യാ
തിരിനാള മെന്നുള്ളില്‍ മൂക
ശില്പ ശിഖയാം ജ്വാലാ മുഖിയായീ,
നാമ ജപ മുരുവിടു മെന്‍ നാവു
നാള്‍ക്കു നാള്‍ കനിവോടെ
ജനനീ തന്‍ നെഞ്ചത്തു ചവിട്ടി
മെതിപ്പോരെ ച്ചൊല്ലി ഞാന്‍
മുദ്രണം കേഴുന്നൂ …
വേപഥു നിന്‍ അങ്കണത്തില്‍ …
ഓര്‍ക്കാനിനി വീര മൃത്യു വരിച്ചോരിന്ത്യ
തന്‍ സന്തതി സന്ദീപിന്‍
വിധിയാം കൂടെ ഹേമന്ത് കര്‍ക്കരെയും
വിജയ് സലാസ്കരും
ഞാനിതാ ചൊല്ലുന്ന തൊന്നെന്‍
രാജ്യ ഭടന്മാരെ ഓര്‍ത്തു താജിലും
ഒട്ടുച്ചിലര്‍ പെട്ടു ഒബറോയിലും
ഹോട്ടലില്‍ മല്ലിട്ടു സ്തംഭിച്ചു പ്പോയ
സംഭവം പട നായകര്‍ ക്കൊപ്പം മുംബൈയില്‍
അറ്റു പോയ് അന്‍പത്തു നാലു പേര്‍ …
ഗദ്ഗദം വേദനാ പുളകിതര്‍ നാം
രാജ്യ സേവന ഭക്തമാം ഭീഭത്സ രംഗ-
മങ്കക്കളങ്ങളില്‍ പൊരുതിയ
ഭടന്റെ ജഢമോര്‍ക്കവേ ഉള്ളം തികട്ടി
അവര്‍ തന്‍ ഭൂതം ഭാരതത്തിന്‍
മാര്‍ത്തട്ടില്‍ രക്തസാക്ഷിയാം
കാവല്‍ ഭടത്വ സന്നാഹങ്ങളാല്‍
ജവാന്മാരുടെ
മൃതശരീരം സംസ്ക്കരിക്കവേ …
ഓര്‍ത്തെഴുതാം ചില വസ്തുത ഹേതുവായീ …
സന്മാര്‍ഗ്ഗിയാം നിന്‍ ജീവന്‍ തുടിപ്പുകള്‍
ക്ഷയിച്ചപ്പോള്‍ ആഴിയാം ശാന്തി
പൊലിഞ്ഞപ്പോള്‍ ജന്മതറവാട്ടില്‍
നഷ്‌ട്ട സ്വപ്നമായ്യെന്നും നീന്തല്‍ക്കുളം
വറ്റി വരണ്ടു പ്പോയ്യൊരെന്‍
ബാല്യ ചിന്തകള്‍ വിവശമായി ബഹിര്‍ഗമിക്കേ,
ശൈശവത്തിന്‍ കരത്താല്‍ പിച്ചയാല്‍
കാല്‍ തറേലുറപ്പിച്ചു താനേ നടത്തം,
അമ്മിഞ്ഞയൂറുന്ന പ്പാല്‍ക്കനി നുകര്‍ന്നും
താനേ ഭാവ മുകുളമായി ഭാഷാ വാത്സല്യവും,
എങ്കില്‍ ശിഥിലത ആരോടു ച്ചോല്ലേണ്ടു
സര്‍വ്വതും കിളിര്‍ത്തനുഗ്രഹത്താല്‍
വിതാന മാക്കിയോര്‍ പടച്ചോനാം സര്‍വ്വ
ഈശോ മിശിഹയാല്‍ ഭഗവല്‍ മാത്രയാം …
നിന്മനം മെനഞ്ഞെടുത്തു ഊതി വീര്‍പ്പിക്കും
ബലൂണുപ്പോല്‍ കൈവിരല്‍ ത്തുമ്പില്‍
കരസ്ഥമാക്കും കല്ലുകള്‍ തിരകളും
മാത്സര്യമാം ഭേദമില്ലാതാക്കി ത്തീര്‍ക്കുവോര്‍
ന്നുഴഞ്ഞന്ധകാര ത്തിമര്‍പ്പോടെ പ്പാല്‍പ്പതയുമീ-
ത്തിരകള്‍ നുരയായി ത്തുളക്കുമീ
ഹൃദയമാ മഭ്രപ്പാളിയില്‍
തീവ്രാനന്ദ ദ്രോഹാഭാസ മാമട്ടഹാസം …
കാതലാം ദുര്‍മ്മതം മതസ്ഥരല്ല
അഭിമത സന്നിവേശമല്ല,
സംഭവാമി യുഗേ യുഗേ യെന്നറിയുകി-
ലോര്‍ക്കുക എപ്പോഴും, വിഭാഗീയമല്ലാതെ,
ഒന്നാണു നമ്മളെ ന്നോണം പ്പൌര-
സൌഹാര്‍ദ്ദ ഭിത്തി പ്പണിയുക,
നിഷ്കാമ വൃത്തി വെടിഞ്ഞു നാം
അനേകരാം പ്രാര്‍ത്ഥനാ നിരതരാകുകില്‍
ഏക ഗോത്രൈ കമത്യം മനുവംശം മഹാബലം.
എന്മനോ രാജ്യത്തിലുണ്ടു
കുങ്കുമ വര്‍ണ്ണ ത്യാഗോ ജജ്വലല്‍ മല്ലിട്ടു നാട കീറുന്ന
തൂവെള്ള തന്‍ ശാന്തി നിറഞ്ഞവര്‍ …
പച്ച പ്പകിട്ടാര്‍ ന്നൊരൈശ്വര്യ ത്രിവര്‍ണ്ണ
ശ്രേയസ്സയാ മിന്ത്യയെ ക്കൂപ്പി മുദാനാമ
വൃത്തി തന്‍ ച്ചൊല്ലാന്‍ കൊതിച്ചൊരു,
രസച്ചില്ല പൊട്ടിച്ചിടിത്തീ പോലങ്കലാപ്പിലീ
വിറങ്ങലി ച്ചുറഞ്ഞു തുള്ളി വിങ്ങവേ
നവംബര്‍ ഇരുപത്താറ് രണ്ടായിരത്തെട്ട് …
അഗ്നി ച്ചവയ്ക്കുന്ന ഗ്രാനൈഡ് ബോംബുകള്‍
എന്തു ദുരാത്മ ഭീകരം വിതച്ചുയീ
പുണ്യ ഭൂവില്‍, നീ വിതച്ചെതെന്ത്
കൊയ്ത്തെടുത്തതെന്ത്?
കാലത്തിന്‍ കലിയെ പഴി ചാരി
മന്ത്രവും തന്ത്രവും അന്ധമാം തീച്ചൂളപ്പോല്‍
ഏറേ പരിലാളനം വാദ വിവാദവും,
മാതൃ രാജ്യത്തേയും മാതാ പിതാ ഗുരു
ശ്രേഷ്ഠര്‍ ഉട പിറന്നോരേയും ദു:ഖത്തിലാഴ്ത്തീ
അറ്റു പോകുന്നതെന്നു നീ ഓര്‍ത്തുവോ?
സ്വാര്‍ത്ഥമാം സ്വാദിന്നടിമയാം കഠിനര്‍
തന്മനയോല ശിലയാല്‍ തപിച്ച ബോംബുമായി,
വാഴുവോ രാപത്ക്കര മാണീ ഭാരതത്തില്‍ …
എത്ര നിസ്സാര മാക്കിയി ജീവിതം
അധമമായി കാര്‍ന്നു തിന്നുമര്‍ബ്ബുദം,
വിഷാംശ ബാധ നിപതിച്ച നേകരില്‍
ഹീനാര്‍ത്ഥ സംസ്ക്കാര ശൂന്യമാം വിനാശ ദൈന്യം,
ഏതേതു കനക വിള നിലത്തില്‍
നിന്നെത്തി യാലും സുനിശ്ച്ചിതം,
ഭാരതാംബയേ നോവിക്കയെങ്കില്‍ നീ
അമ്മ തന്‍ ശാപം പേറിടും …
സ്നേഹിക്ക അഗാധമയി ആദരിക്കയാ
ദേശ പുഷ്പത്തേ,
വൈരാഗ്യ ബുദ്ധിയിലുന്നത വിത്തു വിതച്ചു
അരയാലിന്‍ വേരായ് വിശറിയായും
തളിര്‍ത്തു തണലേകി
മര്‍ത്യ ഹൃദയത്തിന്‍ അംഗീകൃത പ്രതീകമാം,
സത്യമേവ ജയതേ …
ഹിതത്തോടീ ധരയില്‍
വിജയീ വിശ്വതീ പാടീ രമിക്കൂ …
വന്ദേ മാതരം …
വന്ദേ മാതരം …
– മധു കൈപ്രവം
The 2008 Mumbai attacks were more than ten coordinated shooting and bombing attacks across Mumbai, India’s financial capital and its largest city. The attacks, which drew widespread condemnation across the world, began on 26 November 2008 and lasted until 29 November, killing at least 173 people and wounding at least 308.
