എനിയ്ക്കൊരു കാമുകനില്ല
കാരണം,
ഒരു കാമുകന്റെയും സങ്കല്പത്തില് ഞാനില്ല.
എല്ലാ കാമുകന്മാരുടെയും സ്വപ്നങ്ങള്
-ഭംഗികള് നിറഞ്ഞവ,
വര്ണങ്ങള് പൊതിഞ്ഞവ,
സംഗീതം പതഞ്ഞവ.
നീണ്ട മുടിപ്പിന്നലു കള്ക്കിടയിലെ റോസാ ദളം,
നാണം പൂക്കുമധരം, സുറുമയലിയും നയനം,
വാക്കിലൊരു ഗാനം, നോക്കിലൊരു സ്വപ്നം .
അല്ലെങ്കില്,
വിരല്ത്തുമ്പില് ചായവും
മനസ്സില് കവിതയും
പാദങ്ങളില് ചിലങ്ക മണികളും.
ഇതൊന്നും എനിയ്ക്കില്ല .
ഒരു കാമുകന്റെയും സങ്കല്പത്തില് ഞാനില്ല.
എന്റെ സഖികള്-
പഴയ സുഹൃത്തിനെ പുതിയ കാമുകനാക്കുമ്പോഴും,
പഴയ കാമുകനെ പുതിയ സുഹൃത്താക്കുമ്പോഴും
ഞാന് ഒറ്റപ്പെടുന്നു.
മാറ്റങ്ങളുടെ അനിവാര്യതയിലേയ്ക്ക്
എന്റെ ചൂണ്ടുവിരല് പുറം തിരിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു…
ഞാന് അവഹേളിക്കപ്പെടുന്നു… പരിഹാസ്യയാവുന്നു…
കാരണം, എനിയ്ക്കൊരു കാമുകനില്ല .
ഒരു കാമുകന്റെയും സങ്കല്പത്തില് ഞാനില്ല.
ഇന്നലെവരെ എനിയ്ക്ക് ഏക ആശ്വാസം, പ്രതീക്ഷ
-എന്റെ നുണക്കുഴികള്.
നുണക്കുഴികളില് കാമുകന്മാര് കാലിടറി വീഴാറുണ്ടെന്നും,
തട്ടിപ്പിട ഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് പോകാന് ശ്രമിക്കിലും
അവര് അതിന്റെ അഗാധതയിലേയ്ക്ക്
പിന്നെയും കൂപ്പു കുത്താറുണ്ടെന്നും
ഞാനെവിടെയോ, എവിടെയൊ ക്കെയോ വായിച്ചു.
പക്ഷേ, ഇന്നലെ-
ഒരുവനെന്നെ ദീര്ഘ നേരം നോക്കി
ഒടുവില് നിരാശയോടെ മൊഴിഞ്ഞു:
– “ഈ നുണക്കുഴികള്
ആ സ്മിതയുടെ കവിളുകളി ലായിരുന്നു വെങ്കില്… !”
എനിയ്ക്കൊരു കാമുകനില്ല
കാരണം-
ഒരു കാമുകന്റെയും സങ്കല്പത്തില് ഞാനില്ല….
– ഉമ. എം.ജി.